George Floyd nie był aniołkiem, a jego zatrzymanie nie jest takie czarno-białe.

Nieświętej Pamięci?

Śmierć George’a Floyda wywołał falę protestów i zamieszek. Coraz więcej osób próbuje uczynić z Floyda bohatera i wzór dla społeczności Afro-Amerykańskiej i szeroko rozumianego nurtu #BlackLivesMatter (Czarne Życia Mają Znaczenie).Życiorys Floyda i chłodne spojrzenie na całe zajście, rzuca cień na tworzący się kult jego osoby i mitologizację jego tragicznej śmierci.

„Chociaż zdecydowanie potępia działania Chauvina … Owens stwierdza:„ Nie zamierzam też zaakceptować narracji, że jest to najlepsze, co ma do zaoferowania czarnej społeczność ”.

Zatrzymanie Floyda, Nie takie Czarno-Białe?

I jak tam wasza opinia na temat sprawy uduszenia kolanem/zgonu na zawał serca/koronawirusa/z powodu przedawkowania narkotyków (niepotrzebne skreślić) George’a Floyda? Zmieniła się trochę od 25 maja?

Media zrobiły z niego świętego męczennika, a tu się okazuje, że koleś wcale nie był aniołkiem – miał całkiem długą kartotekę: napaści z bronią w ręku, włamania, rozbój, grożenie bronią ciężarnej kobiecie, wielokrotne aresztowania za dragi (sam też ćpał na potęgę). Wygląda więc na to, że czarnoskóra społeczność w Ameryce po raz kolejny źle trafiła ze wzorcem dla swoich dzieci.

Przedwczoraj gruchnęło info, że zmienili zarzuty dla gliniarza z morderstwa trzeciego stopnia na morderstwo drugiego stopnia. Oznacza to, iż strona skarżąca będzie musiała udowodnić “intent to kill” (co, moim zdaniem, jest mało prawdopodobne).

Spróbujcie wejść w skórę tych funkcjonariuszy: zapewne wiedzieli, że jadą do notowanego przestępcy (skazanego za zbrojną napaść), w dodatku narkomana. Zdanie mieli już wyrobione. Na miejscu skuli pana Floyda, wsadzili go do radiowozu, gość nie chciał siedzieć spokojnie, w środku doszło do szamotaniny (nie wiemy, co dokładnie się stało – żadne nagrania nie wyciekły – być może był agresywny albo próbował sięgnąć po służbową broń jednego z gliniarzy?), wywlekli go na zewnątrz, po czym ułożyli na glebie. Resztę historii znacie.

Warto też podkreślić, że przyciskanie kolanem karku osoby podejrzanej to standardowa procedura policji w Minneapolis, określana jako non-lethal i stosowana wobec jednostek, które stawiają opór podczas aresztowania. Ci funkcjonariusze byli do tego szkoleni i pewnie wykonywali podobne czynności dziesiątki razy.

No właśnie – kim jest Derek Chauvin? Pracę w policji Minneapolis rozpoczął w 2001 roku. W trakcie służby na mężczyznę złożono 17 skarg, jednak tylko jedna z nich zawierała szczegółowe informacje na temat zajścia. Dotyczyło ono interwencji z 2007 roku, gdy policjant zatrzymał kobietę jadącą z nadmierną prędkością. Chauvin zdecydował się wówczas wyciągnąć ją z samochodu, co jego przełożeni uznali za zbędne.

Poza tym facet był dwukrotnie wyróżniany medalem za odwagę – w 2006 i 2008 roku. Miał na koncie liczne pochwały, m.in. za pościg i konfrontację z oprychem, który otworzył ogień do patrolu. Dokonał również samodzielnego zatrzymaniu członków gangu, na których trafił już po pracy w nocnym klubie El Nuevo Rodeo w Minneapolis.

Gość miał 19-letnie doświadczenie na froncie walki z przestępczością. Pewnie też wiele razy słyszał błagania od aresztowanych osób, że “nie mogą oddychać” albo “czują ból w klatce piersiowej”, które ostatecznie okazywały się zwykłą ściemą – szansą na ucieczkę lub coś jeszcze gorszego

Zmierzam do puenty, że sytuacja nie jest wcale tak binarna jak mogło się to wydawać na samym początku: dobroduszny, niegroźny Murzyn vs rasistowski, biały pies. Sporo tutaj odcieni szarości. Ja sam dałem się nabrać na tę prostą, emocjonalną narrację o morderczym gliniarzu. Życie po raz kolejny nauczyło mnie pokory.

Jak myślicie, jaki będzie finał tej surrealistycznej historii? Skażą Chauvina za morderstwo, żeby udobruchać neandertalski tłum szabrowników oraz ideologicznych fanatyków BLM czy puszczą go wolno?