O JKM

Urodzony 27 października 1942 r. w Warszawie, Absolwent liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, student Wydziału Matematyki (5 lat) i (równolegle) Wydziału Filozofii (magisterium) Uniwersytetu Warszawskiego, w 1965 r. aresztowany (List 34), nastepnie de facto zawieszony, studiował w tym czasie psychologię, prawo i socjologię, w 1968 r. powtórnie aresztowany i relegowany z uczelni, odzyskawszy dzieki temu papiery zdał jako ekstern egzamin magisterski z filozofii. Uczestnik seminarium Teorii Podejmowania Decyzji profesora Klemensa Szaniawskiego, Przewodniczący sekcji Socjocybernetyki w Polskim Towarzystwie Cybernetycznym. Członek wielu towarzystw PTE, TNOiK, PTCyb i inn. Wykładał Teorię Podejmowania Decyzji w Wyższej Szkole Gospodarowania Nieruchomościami

HOBBY:

Szachy, tenis, ping-pong, brydż, bilard, GO, warcaby – Mistrz Krajowy w brydżu, współautor (z mistrzem świata Andrzejem Macieszczakiem) czterech książek oraz autor zbioru felietonów ,,Pewnego razu…”, okresami zawodowy brydżysta, członek Kadry Narodowej.

PUBLICYSTYKA:

W kilku tysiącach artykułów i felietonów konsekwentnie prezentował program wolności gospodarczej i konieczności powrotu do tradycyjnych wartości; autor książek: “Historia i zmiana” (cztery wydania podziemne) “Prowokacje”, “Ratujmy Państwo” (Wyd. Prawnicze), “Nie tylko o Żydach” (Oficyna Liberałów), “Vademecum ojca” (Wyd. “PANTA”), “Rząd rżnie głupa” (wyd. “Lucullus”, wybór przemówień w Sejmie), “U progu Wolności” (“Lucullus”), “Wizja Parlamentu w nowej Konstytucji” (Wydawnictwo Sejmowe), “Zastanawiająca Tęsknota”, “Kara śmierci”, “Vademecum Ojca”, “Niebezpieczne Ubezpieczenia” “Rok 2007″,”Ekonomikka”, “Dekadencja” “Naprawić Polskę – No problem”, oraz (wydane pod ziemią: “Ubezpieczenia”, “Rzecz o Podatkach”, “Honor, Prawda, Sprawiedliwość”. “Historia i Zmiana”. Pisze w dzienniku “SuperExpress” oraz tygodnikach: “Najwyższy CZAS!”: ( http://www.nczas.com) oraz: “ANGORA”, “Uważam Rze”

POLITYKA:

1962-82 członek SD (wystąpił, gdy Klub SD zagłosował w Sejmie za ustawą “O Pasożytnictwie”); aresztowany w 1965 (za zorganizowanie wiecu na UW w sprawie Listu 34) i 1968 (w 1978 r. założyciel seminarium ,,Prawica * Liberalizm * Konserwatyzm”, w 1979 r. założyciel podziemnej ,,Officyny Liberałów” (wydawcy ponad stu pozycji w latach 1979-1990; kwartalnika ,,Stańczyk”; tygodnika “Najwyższy CZAS!” (z dodatkami “LUX” i “BIS”). W 1980 r. doradca w Stoczni Szczecińskiej (wsławił się tym, że został z niej wyrzucony za kolportowanie wśród robotników wydawnictw prawicowych). W latach 1980-81 doradca NSZZ ,,Solidarność” Indywidualnego Rzemiosła, współtwórca “Narodowej Federacji na rzecz Wolnej Gospodarki”, w 1982 r. internowany na sześć miesięcy. W 1984 r. wraz ze Stefanem Kisielewskim założyciel Partii Liberałów ,,Prawica”, w 1987 – Ruchu Polityki Realnej, w 1990 Konserwatywno-Liberalnej Partii “Unia Polityki Realnej”, której był prezesem do 1997 roku – i ponownie, po Stanisławie Michalkiewiczu, od 1999 r. Zrezygnował w 2003 (prezesem UPR został Stanisław Wojtera). W latach 1991-92 poseł na Sejm z woj. poznańskiego. Bardzo aktywny w komisjach i na obradach plenarnych, w 1992 r. inicjator uchwały lustracyjnej. W 1992 r. UPR przedstawia Unii Demokratycznej ultimatum: poprze Rząd, jeśli partie ówczesnej koalicji opowiedzą się za (1) projektem reprywatyzacji w wersji ustalonej przez Komisję Sejmu i (2) za ujednoliceniem VAT (zamiast skali 0% , 7% , 22%, na wszystko 7%); UD odrzuciła propozycję bez powiadamiania o niej partnerów z koalicji – i rząd upadł jednym głosem. Po rozwiązaniu Sejmu kandyduje w 1995 do Prezydentury (2,4%), prowadzi liczne kampanie przeciwko podwyżce podatków, zwłaszcza ukrytych i akcyzowych, prowadzi kampanię na rzecz przywrócenia kary śmierci. Zgłosił kandydaturę na urząd Prezydenta na rok 2000 – znów przegrywając, ale uzyskał dwa razy tyle głosów, co Lech Wałęsa…).

W 1999 roku zebrał wraz z UPR 140.000 podpisów na rzecz przywrócenie kary śmierci (Sejm schował to pod sukno). W 2003 stanął na czele Obywatelskiego Komitetu na rzecz wolnego obrotu surowcami wtórnymi – i skutecznie przeciwstawił się próbie likwidacji popularnych “szmatexów”.