Nie było nas – był las. Nie będzie nas – będzie las. Prawdziwe skutki państwowych interwencji.

„Nasza” Władzuchna w sposób katastrofalny wmieszała się do mikrobiologii (w wyniku jej interwencji zemrze WIĘCEJ osób, niż gdyby nie robiła NIC – a straty gospodarcze będą gigantyczne).

W związku z tym „obywatelska opozycja” chce, by Władzuchna zajęła się jeszcze problemami globalnymi i zażądała uzupełnienia porządku obrad Sejmu we czwartek m.in. o „informację Ministra Klimatu na temat:

Aktualnego zagrożenia dla bezpieczeństwa Polaków wynikającego z pogłębiającego się kryzysu
klimatycznego, tj. suszy, wzrostu średnich temperatur, nieprzewidzianych zjawisk pogodowych,
zagrożenia pożarowego – na przykładzie bezprecedensowych pożarów w Australii, uchybień w pracach nad stworzeniem oraz przedłożeniem opinii publicznej i właściwym organom Krajowego Planu na Rzecz Energii i Klimatu 2021-2030 oraz Krajowego Planu na Rzecz Energii i Klimatu 2021-2050 (tzw. strategia długoterminowa)”.

Chodzi oczywiście o to, by Polska dostosowała się do absurdalnych wymagań Brukseli. Pisałem o tym wiele razy – i nie będę się powtarzać. Tu tylko przyszpilę demagogię zawartą w zwrocie
„bezprecedensowe pożary w Australii”. Otóż o pożarze 1919/20 Wikipedia pisze oględnie: „ jedne z największych w historii Australii pożary buszu (…) zginęły co najmniej 34 osoby (…) Ogień strawił też 103 tysiące km^2 buszu”.

Jednak w tekście o pożarach wyjaśnia: „Pożary buszu w Australii są często występującym zjawiskiem, obecne są już 86. katastrofą tego typu, która w ciągu ostatnich 150 lat nawiedziła ten kontynent”. Istotnie: np. w XIX wieku pożar Czarny Czwartek to 12 ofiar i 50.000 km 2…

Ale w Wielki Piątek (1939) już 71 ofiar. I tak co dwa lata. Oczywiście dawniej nikt nie mierzył obszarów objętych przez pożary – a i ludzie nie byli tak policzalni, jak obecnie.

Gdzie indziej skala jest mniejsza – ale w 1871 pożar Peshtigo w Wisconsin (razem z pożarem w
Michigan) to 1350 ofiar i 9000 km 2. „Wielkie Palenisko” z 1910 to 12.000 km 2. I 87 trupów. W sąsiedniej Kanadzie pożar Miramichi (1825) to też 12 tys. 12.000 km 2. ale aż 160 ofiar. Za to „Czarny Smok” w 1987 w Mandżurii to spalone 73,000 km 2; i 220 ofiar. I trochę w sąsiedniej Rosji. W Rosji dawniej nikt nie zajmował się pożarami na Syberii – ale w Europie, w obecnej Republice Mari, w 1921 roku poszło 2600 km 2, lasu – i zginęło 35 osób.

Ciekawie wygląda Amazonia. JE Evo Morales z Boliwii zachęcał biedaków, by samodzielnie wypalali las, by mieć pola uprawne. Efektem był ogromny pożar i przez. Morales poprosił sąsiadów o pomoc; nikt jej Boliwii nie udzielił. Natomiast gdy w październiku 1919 paliły się, (jak zawsze, tylko na trochę większą skalę: 9060 km 2 , ale tylko dwa trupy) lasy w Brazylii, to wszyscy pchali się z pomocą i JE Jair Mesjasz Bolsanaro oganiał się, jak mógł! Twierdził, że to normalka, że las jak się pali, to odrasta, i w ogóle Brazylia da sobie rade. Nie pomogło: nacisk dyrygowany przez JE Emanuela Macrona był tak duży (na Zachodzie „lasy deszczowe” to świętość), że w końcu ugiął się i przyjął parędziesiąt milionów dolarów plus tuzin amerykańskich „bombowców wodnych”.

Tymczasem Wikipedia słusznie zauważa (https://pl.wikipedia.org/wiki/Po%C5%BCary_las%C3%B3w )
że „Istnieją ekosystemy leśne, w których kształtowaniu dużą rolę pełnią pożary, jako naturalny czynnik ekologiczny. Dotyczy to głównie lasów iglastych w strefie podzwrotnikowej (lasy twardolistne) i borealnej (tajga). Pożary (np. od uderzenia pioruna) są nieuchronnym czynnikiem. W takich warunkach wykształca się specyficzny skład gatunkowy organizmów określanych jako pirofity. Pożary w takich zbiorowiskach wpływają na ekologię zespołu leśnego np. umożliwiają naturalne odnowienie takich gatunków jak modrzew dahurski. W związku z tym w niektórych krajach wobec pirofitycznych formacji leśnych prowadzona jest polityka ograniczonego zwalczania pożarów.

Polityka “let it burn” stosowana jest od kilkudziesięciu lat m.in. w przypadku Parku Narodowego Yellowstone. Po wielkim pożarze w roku 1988, który objął 36% powierzchni parku, polityka ta spotkała się z krytyką, jednak skutki dla ekosystemu nie okazały się katastrofalne, a wręcz przeciwnie – dzięki pożarowi umożliwiona została naturalna odbudowa struktury lasu”. Trzeba sobie bowiem uświadomić jedno: lasy są starsze od ludzi.

Nie było Człowieka – a lasów było znacznie więcej – jak twierdza paleodendrolodzy. Było więcej – choć pożary od piorunów były częste, a nikt pożarów nie gasił!!!

Trudno to wytłumaczyć dzisiejszemu człowiekowi, który nie rozumie, że rządy mogą powstrzymać swoją aktywność w każdej dziedzinie; „Jak można nic nie robić, gdy przecież można by pomóc!” (walczyć z pożarami, z koronawirusami…) A za ta naturalna chęcią stoi interes: te amerykańskie samoloty nie gasiły przecież za darmo… W Polsce przy byle stłuczce pojawia się policja, karetka, straż pożarna – za wszystko płaci podatnik.

I proszę spróbować to zmienić! Od razu wrzask o „braku empatii”, o możliwym zwiększeniu liczby
ofiar… Dobrze, jeśli nie nawymyślają od „faszystów” – choć to właśnie faszyści świadczyli dobro pod przymusem.

Na początku napisałem, że w wyniku interwencji (chodziło o „Tarczę anty-kryzysową”) umrze więcej ludzi (z biedy, z braku innych lekarstw itd.) niż gdyby ludzie spokojnie umierali w sposób naturalny. To jednak trudno udowodnić: jak policzyć o ile więcej ludzi by umarło bez ingerencji rządu? Jak udowodnić, że na skrzyżowaniu, którego jeszcze nie przebudowano (z uwagi na brak pieniędzy, które poszły na „walkę z koronawirusem”) zginęły w ciągu roku 4 osoby (zamiast np. dwóch)?

Jest jednak co najmniej jeden przykład tego dowodzący. Jak dziś pamiętam katastrofę super-tankowca „Torrey Canyon” w 1967 roku. Ropa zalała prawie 200 km wybrzeża Kornwalii i prawie 100 km wybrzeża Bretonii (plus Wyspy Kanalowe…). Socjalistyczny rząd śp.Harolda Wilsona przystąpił do energicznej walki z „zagrożeniem ekologicznym”, wydając na to gigantyczne pieniądze. Na szczęście starczyły one na uratowanie tylko połowy wybrzeża: te „nie uratowana” część dość szybko wróciła do normalności, podczas gdy akcja ratunkowa wyrządziła znacznie większe (i trwalsze!) szkody.

To wydarzenie bardzo umocniło mój światopogląd. Bo ludzie uczą się na błędach (najlepiej: na
cudzych…). Natomiast w d***kracji rządzi Naród – a, jak wiadomo z nauki historii, z nauki historii
można wyciągnąć jeden wniosek: że żaden naród nie wyciągnął nigdy wniosków ze swojej historii.