Korwin-Mikke: POWRÓT NORMALNOŚCI

To typowe pytanie: „Mówisz Pan o  powrocie do normalności? OK: obejmujesz Pan w Polsce dyktaturę – i co Pan robisz?”

Odpowiadam: „Setki rzeczy. Na początek: stosunki w pracy”.

Zaprowadziłbym normalność w stosunkach pracy. Wróciłaby podstawowa zasada: Kto nie pracuje – ten nie je, a pracownikom wypłaca się dniówkę. Każdy codziennie otrzymywałby np. 300 zł.

Na budowach i w rolnictwie robiono by obmiary wykonanej roboty – ale np. pracownicy biurowi otrzymywaliby pensję podzieloną przez liczbę dni roboczych. I natychmiast skończyłyby się bumelki. Nauczyciele przestaliby obchodzić „Dzień Nauczyciela” – i pracowicie w ten dzień uczyliby dzieci. Skończyłyby się domagania wolnych dni. Nie minąłby miesiąc, a ludzie zażądaliby likwidacji wolnych sobót – i tylko interwencja Kościołów chrześcijańskich, z Rzymsko-katolickim na czele, zapobiegłaby żądaniu, by pracować również w niedziele. Praca ruszyłaby pełną parą. W końcu każdy chce dostać te 300 zł.

Jednak to nie koniec. Ludzie otrzymywaliby te 300 zł, przeciętnie – ale każdego 7-mego musieliby zanieść do Izby Skarbowej 1300  zł podatku. A  np.  każdego 20.go musieliby zanieść do ZUSu 1260 zł składki emerytalnej i medycznej… Po dwóch miesiącach zaczęłyby się demonstracje domagające się obniżek podatków. A także likwidacji ZUSu. Bo teraz ludzie nie widzą, że płacą – bo to niby „pracodawca płaci za nich”. Jakby sami musieli ten haracz WYCIĄGNĄĆ z portfela i oddać ZE SWOICH – to wszyscy by się domagali likwidacji socjalizmu!

„Pieniądze potrzebne są na cele socjalne? A  pieprzę cele socjalne! OK, na wojsko i policję mogę te 300 zł zapłacić – ale dlaczego mam płacić jeszcze tysiaka na jakich-ś nierobów? Ja potrzebuję tego tysiąca: mam żonę i  dzieci! A  tamci? A niech idą do roboty! Tak: inwalidzi również! Inwalida nie ma nóg? A co to przeszkadza w pracy przy biurku?! Co to – mogą startować na para-olimpiadach, a  nie mogą po prostu pracować? Jeden taki został nawet radnym w Toruniu… A czego chce? Zasiłków!”

„Jasne: są tacy, co nie mogą. Po to są fundacje. Mogę na nie dać tę stówkę. Ale przecież nie chcę płacić na osławiony Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. A dlaczego ten PFRON nie zatrudnia inwalidów?! Bo tam się za dużo zarabia! Można by ich mieć znacznie taniej”.

Natychmiast ludzie zażądaliby też likwidacji przymusu płacenia na ZUS. „O swoją starość to ja się zatroszczę! Dajcie mi te 1300… Co? Potrzeba pieniędzy na obecnych emerytów? OK – to ja zapłacę na to 600 zł, ale 700 mi oddajcie. Sam się ubezpieczę, jak będę chciał”. Socjaliści bardzo sprytnie poukrywali przed ludźmi, ile to oni na ten socjal płacą. I ludzie nie widzą, ile płacą – ale widzą, ile dostają: 500+, 13+ itd. Gdyby zobaczyli, ile na to płacą – natychmiast zażądaliby likwidacji socjalizmu.

A to oznaczałoby koniec słodkiego życia socjalistów. Bo modlitwy tej Czerwonej Hołoty brzmią: „Panie Boże! Niech wszyscy mają po równo – a ci, co dzielą po równo, niech mają troszeczkę więcej!”… …A ci, co rządzą tym systemem, niech mają DUŻO więcej!