Korwin-Mikke: KTO TO JEST „FASZYSTA”?

„Faszysta” –  to jest taki socjalista, który zmądrzał i przestał walczyć z rodziną, z religią i przestał propagować różne postępowe zboczenia. Następuje to na ogół z wiekiem: gdy córka socjalisty dobiega gdzieś-tak do 11.go roku życia, z socjalisty głoszącego wolną miłość robi się albo konserwatysta, albo faszysta.

Podobnie dojrzewają socjaliści po objęciu władzy. Pierwszym faszystą był śp. Benio Mussolini, bardzo skrajny socjalista, naczelny redaktor lewackiego „L’Avanti”. Potem byli inni, na przykład śp. Józef Piłsudski, przez 40 lat przywódca socjalistów – szef ich „Frakcji Rewolucyjnej”. Jak socjalista obejmuje władzę i  jest mądry, to dostrzega, że socjalizm nie nadaje się do niczego – i znów: staje się konserwatystą albo faszystą (socjaliści mówią wtedy, że „zdradził interes klasy robotniczej”). Jak nie jest mądry, to nie dostrzega – i dr. Pol-Pot w Kambodży i p. Franciszek Hollande we Francji do końca chcieli budować socjalizm. Z fatalnym skutkiem dla ich krajów.

W Szwecji rządzą socjaliści – i to tacy, którzy nadal walczą z rodziną. Gdy jeszcze za PRLu mówiłem, że w Szwecji jest więcej socjalizmu, niż w ZSRS – to ludzie stukali się w głowy. Tymczasem była to najoczywistsza oczywistość – i Szwedzi byli z tego dumni. Naprawdę!!

No, cóż: Związku Sowieckiego już nie ma, Rosją rządzi JE Włodzimierz Putin, raczej konserwatysta. W Chinach i  Kambodży socjalizm zniknął – a w Szwecji się trzyma. Bo, jak słusznie zauważył niezbyt świętej pamięci Karol Marx: „Socjalizm zostanie najpierw wybudowany w najbogatszych krajach Zachodu”.

Bo tylko bardzo bogaty kraj stać na taką głupotę jak socjalizm. Nawet Związek Sowiecki, dysponujący ogromnymi bogactwami naturalnymi, na tym eksperymencie zbankrutował…

Właśnie w Szwecji zdarzył się przypadek, że żona p. Dionizego Lisowa dostała zaburzeń psychicznych. W  myśl doktryny obowiązującej w  socjalizmie, mężczyzna to wróg – więc trzy córeczki oddano do rodziny zastępczej. Oczywiście: postępowej, czyli muzułmańskiej. Ojciec miał prawo widzieć je tylko raz w tygodniu przez sześć godzin.

Więc p. Lisow zabrał 13-letnią Zosię, 7-letnią Serafinę i 5-letnią Alicję, wskoczył na prom i  wylądował szczęśliwie w Polsce. Tu naiwnie, zamiast przez zieloną granicę zwiać do Królewca, chciał wsiąść w  samolot do Rosji. Jednak Unia Europejska to państwo totalitarne – a za dziewczynkami szwedzcy faszyści wystosowali list gończy. Rodzinę zatrzymano. Na lotnisku natychmiast pojawili się szwedzcy Sozialbetreuer oraz muzułmańska „rodzina zastępcza”. I zażądali wydania zbiegów.

I tu, o dziwo, okazało się, że Polska odgrywa w bratniej rodzinie narodów ochoczo budujących euro-socjalizm taką samą robotę jak w poprzednim obozie. Może nawet: jak Jugosławia? Rodzina otrzymała tymczasowy azyl. Nie wydano jej w  ręce szwedzkich faszystów… …faszystów?

Znacznie gorzej! To nie są faszyści – tylko właśnie: socjaliści! Faszyści by p. Dionizemu córeczek nie zabierali! Napisałem to po to, by stało się jasne, że ta „ludzka twarz” szwedzkiego socjalizmu –  to pozory. Że w  faszyzmie owszem –  są wynaturzenia: i Mussolini, i Piłsudski mają na sumieniu po kilka trupów. Ale socjaliści – np. narodowy socjalista Adolf Hitler, Zé-Dōng Máo, Pol-Pot – to już miliony trupów.

I miliony aborcyj w krajach bardziej postępowych, gdzie zabija się ludzi jeszcze przed urodzeniem. Bo to taniej.